Depresja endogenna – główne objawy i metody leczenia

Spisu treści:

Depresja endogenna – główne objawy i metody leczenia
Depresja endogenna – główne objawy i metody leczenia
Anonim

Główne objawy i leczenie depresji endogennej

Depresja endogenna jest powszechnym zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się niskim nastrojem, letargiem, powolnym myśleniem, skrajnym nasileniem i długim okresem rekonwalescencji. Ciągle będąc w stanie depresji, osoba absolutnie nie jest w stanie prowadzić zwykłego stylu życia i angażować się w aktywność zawodową.

Częstotliwość tego stanu jest taka sama wśród mężczyzn i kobiet. Osoby w średnim wieku są zagrożone.

Depresja endogenna może występować jako niezależna choroba lub być jednym z objawów psychozy maniakalno-depresyjnej. Te subtelności są wyjaśniane podczas badania lekarskiego.

Główne objawy depresji endogennej

Można podejrzewać taką diagnozę na podstawie następujących znaków:

  • Patologicznie obniżony nastrój o każdej porze dnia;
  • Obecność opóźnienia motorycznego;
  • Funkcja spowolnienia myślenia i mowy.

Przyjrzyjmy się szczegółowo każdemu objawowi.

Patologicznie przygnębiony nastrój

leczenie depresji endogennej
leczenie depresji endogennej

Jest najbardziej charakterystyczną oznaką depresji endogennej. Towarzyszem tego objawu może być nieuzasadnione uczucie udręki, niepokoju psychicznego bez powodu. Osoby z depresją endogenną kojarzą swój stan z ciężarem, który został umieszczony na ich klatce piersiowej. Pod wpływem tego odczucia cierpi percepcja otaczającego świata. Pacjenci z depresją endogenną postrzegają świat jako czarno-biały film.

Możliwe są dobowe wahania nastroju, które są szczególnie wyraźne po przebudzeniu się rano.

Powolne myślenie

Taki stan jest poza kontrolą człowieka iw ogóle nie zależy od jego kaprysów. W sytuacji awaryjnej tacy ludzie nie zmieniają szybkości mowy i działań. Przy powolnym myśleniu osoba nie jest w stanie szybko i wyraźnie udzielić odpowiedzi na pytania, czasami pamięć jest zaburzona.

Wraz z upośledzeniem mowy i umysłowym, tacy ludzie mają podwyższone poczucie winy, dręczą ich wyrzuty sumienia w połączeniu z niską samooceną. Typowymi przejawami takiego stanu są ciągłe samokrytycyzm, samooskarżanie się, hipochondria (pewność, że ma się fatalną diagnozę).

W trudnych sytuacjach mogą pojawić się halucynacje zawierające fragmenty gwałtownych działań.

Wstrzymanie ruchu

Z diagnozą depresji endogennej osoba nie jest w stanie wykonywać szybkich i precyzyjnych ruchów. Często zdarzają się przypadki zranienia samego siebie, a także samobójstwa z połączeniem hamowania motorycznego i zwiększonego pobudzenia emocjonalnego.

Pojawienie się myśli samobójczych jest wynikiem patologicznie obniżonego nastroju, ciągłego doświadczania poczucia winy i wyrzutów sumienia.

Drobne oznaki depresji endogennej obejmują:

  • Naruszenie aktu zasypiania;
  • Wczesne przebudzenie, przerwany sen;
  • Uczucie zmęczenia po śnie;
  • Zredukowany lub całkowity brak apetytu, nudności i inne zaburzenia trawienia.

Ta forma depresji charakteryzuje się okresowością, niezwiązaną z żadnymi czynnikami.

Diagnoza depresji endogennej

Zdiagnozowanie tego stanu jest znacznie trudniejsze niż jakiegokolwiek innego rodzaju zaburzenia depresyjnego. Wynika to z braku widocznych oznak w początkowej fazie choroby. Z reguły można podejrzewać depresję endogenną u osoby tylko w już zaawansowanej postaci. Obecność tej patologii psychicznej, a także stopień jej nasilenia można określić dopiero po wstępnym badaniu lekarskim i rozmowie eksperckiej z osobą.

Leczenie depresji endogennej

leczenie depresji endogennej
leczenie depresji endogennej

W tej sytuacji nie można polegać na samoleczeniu, ponieważ może to prowadzić tylko do pogorszenia stanu pacjenta. Leczenie depresji endogennej polega na terapii lekowej, a także na wyznaczaniu sesji psychoterapeutycznych.

Aby osiągnąć maksymalny efekt terapeutyczny, stosuje się specjalny schemat, który obejmuje następujące elementy:

  • Przepisywanie leków przeciwdepresyjnych z uwzględnieniem indywidualnych cech osoby, a także nasilenia depresji. Stosowanie tej grupy leków ma na celu normalizację produkcji hormonów (dopaminy, serotoniny);
  • Czas trwania leczenia może wynosić od kilku miesięcy do kilku lat. Wytyczną do przerwania terapii jest całkowita normalizacja stanu człowieka;
  • W razie potrzeby można użyć środków uspokajających, nootropowych i uspokajających.

Psychoterapeutyczne leczenie depresji endogennej polega na prowadzeniu rozmów z lekarzem prowadzącym, omawiając niepokojące kwestie. Psychoterapia w tym przypadku ma na celu wyeliminowanie dyskomfortu psychicznego i doświadczeń. Podczas sesji te cechy charakteru, które mogą wywołać stan depresyjny, powinny stopniowo wygładzać się.

Ważne jest, aby pamiętać, że ważną rolą w leczeniu depresji jest tworzenie sprzyjającego środowiska psychologicznego w bliskim otoczeniu osoby. Krewni powinni traktować ten stan ze zrozumieniem, chronić osobę tak bardzo, jak to możliwe przed wstrząsami psychicznymi i stresującymi sytuacjami.

Nierzadko zdarza się, że osoba z depresją endogenną nie zauważa zmian w swoim stanie i nie może sobie pomóc. W takim przypadku inicjatywa powinna pochodzić z bliskiego otoczenia i polegać na szukaniu pomocy medycznej. To właśnie terminowość wykrycia zmian patologicznych w psychice decyduje o skuteczności i czasie dalszego leczenia.

Jeśli dana osoba ma skłonność do stanów depresyjnych, powinna unikać zwiększonego stresu psychicznego, przestrzegać miarowej codziennej rutyny, wykluczyć palenie i picie napojów alkoholowych oraz stosować zdrową dietę.

Zalecana: